Marsze w maju były znaczącą częścią tradycji socjalistycznej Republiki Polskiej (PRL). Marsze odbywały się co roku 1 maja, aby świętować Międzynarodowe Dzień Robotników i promować ideały komunistyczne.
W PRL marsze były mocno regulowane i zorganizowane przez rząd. Pracownicy i studenci byli często zobowiązani do uczestnictwa, a wydarzenie było wykorzystywane jako okazja do propagandy. Banery i hasła promujące osiągnięcia socjalizmu były wyraźnie widoczne, a uczestników zachęcono do intonowania haseł na poparcie rządu.
Marsze były również platformą dla partii rządzącej, aby zademonstrować swoją władzę i autorytet. Urzędnicy państwowi i wybitni członkowie partii często prowadzili parady, a jednostki wojskowe maszerowałyby w formacji.
Pomimo przymusowego uczestnictwa i propagandowej natury marszów, były one nadal znaczącymi wydarzeniami w życiu wielu biegunów. Stanowili ludziom możliwość spotkania się i świętowania wspólnych przekonań i wartości. Dla niektórych marsze były sposobem na wykazanie poparcia dla rządu i systemu socjalistycznego, podczas gdy dla innych były okazją do wyrażenia niezadowolenia i niezadowolenia z reżimu.
Dzisiaj marsze w maju nie są już częścią polskiej tradycji, ponieważ kraj odszedł od socjalizmu w kierunku bardziej demokratycznego i kapitalistycznego systemu. Jednak pamięć o marszach Dnia Majów nadal stanowi przypomnienie złożonej historii politycznej Polski i walki z przeszłości.
