Unia Europejska postrzega wodór, zwłaszcza ekologiczny wodór, jako kluczowy element swojej strategii osiągnięcia neutralności klimatycznej do 2050 r. Eksperci twierdzą, że wodór ma ogromny potencjał w zakresie przechodzenia na czystszą energię, szczególnie w sektorach trudnych do dekarbonizacji, takich jak przemysł ciężki przemysł, transport dalekobieżny i produkcja chemiczna.
Zielony wodór wytwarzany w procesie elektrolizy wody zasilanej odnawialnymi źródłami energii, takimi jak wiatr i słońce, stanowi zeroemisyjną alternatywę dla paliw kopalnych. W przeciwieństwie do paliw konwencjonalnych, podczas spalania wodoru uwalniana jest wyłącznie woda, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla celów klimatycznych UE.
Wszechstronność wodoru wykracza poza przemysł i służy jako krytyczny nośnik energii. Ponieważ źródła odnawialne, takie jak wiatr i słońce, mają charakter nieciągły, nadmiar energii można magazynować w postaci wodoru i wykorzystywać w razie potrzeby. UE postrzega także wodór jako narzędzie umożliwiające zmniejszenie zależności od importowanych paliw kopalnych, wspierające niezależność energetyczną.
Ponadto rozwój gospodarki wodorowej może pobudzić innowacje, stworzyć miejsca pracy i zwiększyć konkurencyjność europejskiego przemysłu. W miarę jak inne regiony świata, w tym Azja i Stany Zjednoczone, będą udoskonalać swoje technologie wodorowe, UE ma nadzieję zająć pozycję lidera w tym wschodzącym sektorze.
Utworzenie zintegrowanego rynku wodoru w całej Europie mogłoby również ustabilizować ceny energii i wesprzeć ekologiczną transformację kontynentu, przy czym wodór mógłby potencjalnie stać się towarem handlowym takim jak ropa naftowa czy gaz. Inwestując w wodór, UE chce nie tylko osiągnąć swoje cele klimatyczne, ale także wzmocnić swoją pozycję gospodarczą i przemysłową na arenie światowej.
