Kutia, świąteczne danie polskie, łączy w sobie pszenicę, miód i orzechy, odzwierciedlając wielowiekowe tradycje kulinarne i dziedzictwo kulturowe.
Kutia, danie głęboko zakorzenione w tradycjach kulinarnych Europy Wschodniej, jest cenione w Polsce, zwłaszcza na Podlasiu, Lubelszczyźnie i Podkarpaciu. Pochodzi od ukraińskiego słowa kokko (ziarno) i prawdopodobnie powiązane z kut (róg), to danie jest główną atrakcją świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku. Niegdyś podstawa polskiej kuchni kresowej, pozostaje symbolem wspólnego dziedzictwa Polaków i ich wschodnich sąsiadów.
Tradycyjnie kutia przygotowywana jest z gotowanych ziaren pszenicy, maku, miodu i suszonych owoców, takich jak rodzynki, orzechy i kandyzowana skórka pomarańczowa. Nowoczesne odmiany często zawierają migdały lub śmietanę. Przygotowanie ziaren pszenicy wymaga skrupulatnego wysiłku, polegającego na ręcznym łuskaniu przy użyciu drewnianych narzędzi – proces ten jest nadal praktykowany na obszarach wiejskich. W niektórych regionach stosuje się również substytuty, takie jak jęczmień lub ryż.
W Polsce kutia to coś więcej niż tylko danie; to przypomnienie wspólnych tradycji, podawane podczas Wigilii jako jeden z dwunastu symbolicznych posiłków.
