Według nich prędkość chodu może służyć jako szybki i łatwy wskaźnik zdrowia metabolicznego, szczególnie w przypadku osób otyłych Raporty naukowe. Szybciej spacerujący mają zwykle zdrowsze mięśnie, stawy i układ sercowo-naczyniowy.
Japońscy badacze pod kierunkiem prof. Kojiro Ishii zbadali 24 946 otyłych osób, oceniając ich samodzielnie ocenianą prędkość chodzenia. Ci, którzy uważali się za szybszych spacerowiczów, mieli o 30% mniejsze ryzyko cukrzycy i zmniejszone ryzyko nadciśnienia i dyslipidemii. Ten subiektywny wskaźnik jest zgodny z krajowymi wytycznymi zdrowotnymi Japonii, w których kładzie się nacisk na proste narzędzia przesiewowe pod kątem metabolicznych czynników ryzyka.
Praktyczne implikacje
W odróżnieniu od obiektywnych testów prędkości wymagających sprzętu, samodzielnie podawana prędkość chodu jest dostępna i można ją łatwo zintegrować z rutynową oceną stanu zdrowia. Szybsze chodzenie koreluje z lepszą sprawnością krążeniowo-oddechową i mniejszym stanem zapalnym, co jest kluczowe w zapobieganiu zaburzeniom metabolicznym.
Zachęcanie do szybszego chodzenia może zapobiec kaskadzie chorób związanych z otyłością, takich jak problemy sercowo-naczyniowe i demencja, poprawiając wyniki w zakresie zdrowia publicznego.
