Wojciech Kilar (1932–2013), urodzony we Lwowie (obecnie Lwów, Ukraina), był wybitną postacią muzyki klasycznej i filmowej, cenioną za głęboką twórczość i głęboką duchowość. Pomimo początkowej niechęci do nauki gry na fortepianie, jaką jako dziecko miał, jego podróż muzyczna rozkwitła, doprowadzając go z Rzeszowa i Krakowa do międzynarodowego uznania. Po ukończeniu studiów w Katowicach doskonalił swoje rzemiosło w Paryżu u legendarnej Nadii Boulanger. W latach 60. Kilar stał się kluczową postacią polskiej awangardy, tworząc eksperymentalne dzieła, które na nowo zdefiniowały współczesną kompozycję.
W latach 70. Kilar przeszedł w stronę prostszego, bardziej tradycyjnego stylu, przesiąkniętego polskimi wpływami ludowymi i tematyką religijną. Iconic działa jak Krzesany (1974) i Orawa (1986) odzwierciedlają jego miłość do dziedzictwa kulturowego Polski, natomiast monumentalne dzieła o charakterze sakralnym, m.in Missa pro tempo ukazał swą duchową głębię. Jako gorliwy katolik wiara zajmowała centralne miejsce w jego życiu i muzyce, a Jasna Góra była osobistym sanktuarium i twórczą inspiracją.
Wojciech Kilar: Mistrz filmu i symfonii
Kilar zyskał także światową sławę jako kompozytor filmowy, tworząc muzykę do ponad 130 filmów. Jego zapadająca w pamięć muzyka dla Francisa Forda Coppoli Dracula (1992) pozostaje znakiem rozpoznawczym jego twórczości filmowej, obok współpracy z reżyserami takimi jak Andrzej Wajda i Roman Polański. Choć nie wykorzystał okazji do zdobycia gola Władca Pierścieni, jego wkład w muzykę filmową ugruntował jego status prawdziwego mistrza tego medium.
29 grudnia 2013 roku w Katowicach zmarł Wojciech Kilar po walce z guzem mózgu, pozostawiając po sobie dziedzictwo niezwykłej muzyki i głębokiej wizji artystycznej. Od sal koncertowych po ścieżki dźwiękowe do filmów, jego kompozycje wciąż inspirują, przypominając nam o nieprzemijającej sile piękna, tradycji i wiary.
