Dokładnie 85 lat temu, 17 września 1939 r., w historii Polski wydarzyło się coś ważnego i tragicznego. Zaledwie 16 dni po tym, jak nazistowskie Niemcy rozpoczęły atak z zachodu, Związek Radziecki pod przywództwem Józefa Stalina najechał Polskę ze wschodu. Ten dwufrontowy atak, będący konsekwencją tajnego paktu między dwoma autorytarnymi mocarstwami, oznaczał upadek oporu Polski i pozostawił naród uwięziony między dwoma opresyjnymi reżimami.
Polska obchodzi ten dzień Dniem Pamięci Ofiar Agresji Radzieckiej, wspominając ofiary i cierpienia, jakich doznał nasz naród w tym mrocznym rozdziale historii.
Podwójny atak: nazistowskie Niemcy i Związek Radziecki wywołują chaos
W 1939 roku świat stał na krawędzi II wojny światowej, konfliktu, który miał zmienić narody i spowodować niewypowiedziane spustoszenie. Nazistowskie Niemcy, dowodzone przez Adolfa Hitlera, rozpoczęły inwazję na Polskę 1 września, wykorzystując przytłaczającą siłę militarną — czołgi, artylerię i ataki lotnicze. Chociaż polskie siły walczyły odważnie, były znacznie mniej skuteczne od niemieckiej przewagi technologicznej i taktycznej.
Gdy sytuacja Polski wydawała się beznadziejna, Związek Radziecki dołożył do tego jeszcze więcej kłopotów. Inwazja była częścią szerszej strategii uzgodnionej w tajnym Pakcie Ribbentrop-Mołotow, podpisanym przez Hitlera i Stalina w sierpniu 1939 r. Na mocy tego porozumienia oba reżimy totalitarne wydzieliły strefy wpływów w Europie Wschodniej, a Polska była pierwszym celem ich brutalnych ambicji terytorialnych.
17 września 1939: Wojska radzieckie uderzają na wschodnią granicę Polski
Tego pamiętnego wrześniowego dnia wojska radzieckie przekroczyły wschodnią granicę Polski, napotykając minimalny opór, ponieważ kraj był już przytłoczony niemieckim natarciem. Armia Czerwona szybko zajęła rozległe regiony, skutecznie dzieląc Polskę między dwóch najeźdźców. Mając rozciągnięte wojsko i będąc atakowaną z obu stron, Polska miała niewielkie szanse na obronę swojej suwerenności.
Konsekwencje dla polskich cywilów i żołnierzy były straszne. Wielu zostało wziętych do niewoli, przymusowo deportowanych do sowieckich obozów pracy lub masowo straconych. Okrucieństwo zadane przez obu najeźdźców pozostawiło kraj w ruinie, jego autonomia została zniszczona.
Polski ruch oporu i długa walka o wolność
Pomimo tych przytłaczających wyzwań, determinacja Polski nigdy nie załamała się całkowicie. Szybko ustanowiono rząd na uchodźstwie, podczas gdy Polska Armia Krajowa zorganizowała niezwykły podziemny opór przeciwko okupacji nazistowskiej i sowieckiej. Ta walka trwała przez całą wojnę i dłużej, odzwierciedlając niezłomnego ducha narodu polskiego.
Gehenna Polski nie zakończyła się wraz z zakończeniem II wojny światowej w 1945 r. Chociaż nazistowskie Niemcy zostały pokonane, kraj znalazł się pod wpływem Związku Radzieckiego, a jego wolność została ograniczona przez reżim komunistyczny narzucony z Moskwy. Przez następne cztery dekady Polska pozostawała w cieniu kontroli radzieckiej, a jej walka o prawdziwą niepodległość została odroczona do upadku Żelaznej Kurtyny pod koniec XX wieku.
