„Nie chcę, aby różni dziwni ludzie wchodzą do polskich szkół i mówią małym dzieciom, że mogą wybrać, czy są chłopcem, czy dziewczynką” – powiedział wczoraj Sławomir Mentzen w rozmowie z Rafałem Trzaskowskim. Kandydat do platformy obywatelskiej był oburzony tymi słowami, nazywając je nonsensem i dodając: „Co jest złego w nauczaniu dzieci szanowania innych?” Jednak broszura opublikowana we współpracy z Municipal Warszaw Center for Educational and Social Innovation and Training (WCIE) odnosi się do „szkoły jako miejsca przejścia”. Proponuje także „listę praktyk wspierających studentów transpłciowych i nie-binarnych”. Obejmują one organizację łazienek, ustalanie zasad korzystania z szatni i szatni, umożliwianie dzieciom wyboru ich nazwy, zaimków i podpisu, a także umożliwienie personelowi szkoły noszenia tęczowych symboli.
Podczas wczorajszej rozmowy z Mentzenem Rafał Trzaskowski uniknął przedmiotu promowania transseksualności i przejścia (zmiana płci) w szkołach. Mówił tylko o „wspieraniu dzieci”, które rzekomo cierpią na dyskryminację.
Jednak w 2023 r. Opublikowano broszurę zatytułowaną „Przewodnik po otwartej szkole. Tożsamość transpłciowa. Przewodnik dla personelu i zarządzania szkołą”. Publikacja została opracowana i wydana w ramach projektu „Transgender Children – skuteczny system wsparcia szkolnego”, finansowany przez Active Citizens – Program Funduszu Narodowego, finansowany przez Islandię, Liechtenstein i Norwegię poprzez dotacje EOG. Centrum innowacji edukacyjnych i społecznych i szkoleń w Warszawie – instytucja miejska miasta Warszawa – zachowana jako organizacja partnerska projektu (lub publikacji) (rola nie jest jasno określona).
Co można znaleźć w tym przewodniku? Jest to kompleksowa promocja transseksualności i przejścia płci. Ten ostatni termin pojawia się ponad 70 razy. Publikacja stwierdza:
„Badania nad zdrowiem młodzieży transpłciowej i nie-binarnej, a także doświadczenie osób pracujących z taką młodzieżą, wyraźnie wskazują, że utrudnianie przejścia prowadzi do zwiększonej dysforii płciowej, co z kolei pogarsza zdrowie psychiczne i zwiększa ryzyko samobójstwa. W wielu przypadkach przejście jest zatem interwencją ratującą życie.”
W przewodniku użycie nazwy urodzenia dziecka transpłciowego lub odwołanie się do niego przez przypisaną płeć jest oznaczone jako „przemoc”. W szczególności stwierdza:
„Taka przemoc obejmuje również tak zwane nieszczęście, tj., Pozornie przypadkowe, ale w rzeczywistości powtarzane-często celowe-używające zaimków i form gramatycznych niezgoda z tożsamością płciową osoby, a także tak zwane martwe, tj. Używając nazwy przypisanej podczas urodzenia, z którymi uczeń nie identyfikuje się i nie chce używać.
W rozdziale zatytułowanym „Szkoła jako miejsce przejścia” stwierdzono, że szkoły mogą podejmować szereg działań w celu ułatwienia społecznego przejścia uczniów transpłciowych i nie-binarnych oraz trwale zbudować kulturę włączenia do transpłciowych, niemieckich i w inny sposób różnorodnych osób.
Autorzy przewodnika wymagają również normalizacji tożsamości transpłciowej i niemieckiej:
„Normalizuj tożsamości transpłciowe i nie-binarne-istnieje wiele sposobów sygnalizowania, że różnorodność jest w porządku, że bycie transpłciowym i nie-binarne jest w porządku, a inne formy różnorodności są również w porządku. () Na przykład osoba, która używa zaimków neutralnych, takich jak„ Ono/jego ”, może odnosić się do siebie za pomocą płciowych postaci przeszły, takie jak„ byłum ”lub„ bzdur ”i identyfikuje się jako„ uczeń ”. lub w neutralnych formach, takich jak „ucznie” lub „ucznio”.
Publikacja, opracowana we współpracy z instytucją samorządu lokalnego Warszawskiego, zawiera również „listę praktyk wspierających studentów transpłciowych i nie-binarnych”. Praktyki te obejmują:
• Włączenie informacji w ustawie szkolnej i innych dokumentach, które wspierają różnorodność i zabraniają wykluczenia,
• Organizacja toalet (np. Oferowanie dostępu do oddzielnej toalety).
• Ustalenie reguł korzystania z szatni i szafek,
• Opracowywanie procedur radzenia sobie z naruszeniami, takie jak wykluczenie traktowania studenta transpłciowego,
• Umożliwienie uczniom wyboru nazwy i podpisu (samoidentyfikacja) i zaimków (eliminowanie zachowań oznaczonych jako martwą lub nieszczęśliwą),
• Zwracanie się do osób transpłciowych i nie-binarnych zgodnie z ich preferencjami,
• Umożliwienie personelowi noszenia tęczowych symboli, takich jak szpilki lub naklejki.
Opisano również rolę Rzecznik Rzecznik ds. Praw Studenckich Warszawy:
„Rzecznik Rzecznik odnosi się do wszystkich form dyskryminacji i naruszenia praw uczniów w szkołach. W przypadku osób transpłciowych i osób niebinarnych może to obejmować przemoc i wykluczenie w szkole, problemy ze zdrowiem psychicznym, brak odpowiedniego wsparcia psychologicznego i pedagogicznego, ograniczony dostęp do toalety, które pasują do ich tożsamości płciowej, lub brak swobody w użyciu ich nazwy lub zaimków. Rola Rzecznika Obejmuje również zalecanie odpowiednich działań w sprawach naruszenia praw uczniów i przejawów dyskryminacji, w tym inicjowania rozwoju analiz prawnych Rzeczników Różnych Studentów LGBT i ich uczniów.
• Zajęcia psychologiczne-pedagogiczne w klasie ucznia;
• Regularne dyskusje podczas spotkań klasowych;
• Sesje szkoleniowe dla pracowników nauczycieli dostarczanych przez WCIES;
• Mediacja przeprowadzona przez wyspecjalizowany personel;
• Poradnictwo prawne. ”
Kto przeprowadziłby te „sesje szkoleniowe”?
Broszura wymienia „Polskie organizacje pozarządowe dotyczące problemów transpłciowych i nie-binarnych, które zapewniają pomoc, porady, wsparcie interwencji lub prowadzą działania edukacyjne w celu zwalczania dyskryminacji i wykluczenia w szkołach”. Należą do nich:
• Kampania przeciwko homofobie (KPH),
• Fundacja trans-fuzja (wspierana przez miasto Warszawę),
• Lambda Warszaw Association,
• Stowarzyszenie „Tolera” dla osób LGBT ([email protected]),
• Projekt TranzyCja.pl,
• Zrozumienie tożsamości transpłciowej (Zrozumuectranplciowosc.pl).
