Święto najświętszego ciała i krwi Chrystusa, znane jako Corpus Christi, jest obchodem liturgicznym, które odbyło się w czwartek, 11 dni po Pięćdziesiątnicy i 60 dni po Wielkanocy, spadając między 21 maja a 23 czerwca. Dla katolików, korpusu i następnych ośmiu dni (Octave) reprezentują publiczną deklaracja wiary w obecność Jezusa Chrystusa w świętym eucharystii. Poza znaczeniem religijnym święto zajmuje również ważne miejsce w polskich tradycjach ludowych.
Obsługa Corpus Christi rozpoczęła się w 1246 r. W Belgii, zainicjowanej przez św. Juliany z Liège, augustinijskiej zakonnicy z Mont Corllon. Po doświadczeniu wizji, w których Jezus poprosił o ucztę na cześć Eucharystii, przekonała lokalnego biskupa, Roberta, do ustanowienia uczty w diecezji Liège. W 1252 r. Papieski legat rozszerzył uroczystość na Germania. Jednak dopiero po eucharystycznym cudu w 1262 r. W Bolsena we Włoszech – gdzie konsekrowany gospodarz zaczął krwawić – że papież Urban IV oficjalnie ustanowił Corpus Christi dla całego kościoła w 1264 r. Przez papieczny byk Transicurus.
W Polsce uczta została po raz pierwszy wprowadzona przez biskupa Nankiera w 1320 r. W diecezji Kraków. Do 1420 r. Synod Gnazno uznał Corpus Christi za uniwersalne święto obserwowane we wszystkich kościołach w całym kraju.
Eucharystyczne procesje na korpusie Christi zostały wprowadzone nieco później niż sama uczta. Tradycyjnie angażowali władze miejskie, wojsko, gildie rzemieślnicze i liczne braterstwa religijne. Do dziś, w niektórych częściach Włoch i Ameryki Łacińskiej, na ulicach, na których przechodzą procesja, ozdobione są kwiatami. W Hiszpanii ściany domowe są również ozdobione kwiecistymi aranżacjami. Stworzenie skomplikowanych dywanów kwiatowych przypada na średniowieczne tradycje, gdy ogrody królewskie przekazały kwiaty do dekoracji katedr na cześć Corpus Christi.
Podczas uczty budowane są ołtarze zewnętrzne, zawierające przestrzeń dla monstrancji, symboli religijnych i elementów reprezentujących różne zawody, organizacje i stowarzyszenia. Te ołtarze są pięknie ozdobione kwiatami i zielenią, często brzozy lub gałęzie Linden. W przeszłości gałęzie brzozy miały wielkie znaczenie symboliczne – były używane w uzdrawianiu, ochronnym i magicznym rytuałom. Po ceremonii uczestnicy zabrali te gałęzie do domu, umieszczając je na polach w celu ochrony upraw przed burzami, chorobami i szkodnikami lub pod dachami, aby strzec domów przed ogniem i innymi katastrofami.
Dzisiaj wielu wciąż przynosi do domu gałęzie brzozy, wierząc, że niosą Boże błogosławieństwo i odpycha nieszczęście. Jednak niewielu pamięta agrarne pochodzenie tego zwyczaju.
Procesja Corpus Christi
Procesja do czterech ołtarzy jest centralnym elementem korpusu Christi. Przy każdym ołtarzu czytana jest ewangelia, a celebrans błogosławi wiernych potworami zawierającymi świętą Eucharystię. Procesja podąża za ustaloną konstrukcją – kapłan przenosi monstrancję pod baldachimem z ołtarza do ołtarza, któremu towarzyszy zapach kadzidła, dźwięk dzwonków, płatki rozpraszające kwiaty dziewcząt i chłopcy dzwoniących małe dzwonki. Banery, obrazy religijne i flagi są przenoszone przed baldachimem, a następnie wierni. W niektórych regionach uczestnicy noszą tradycyjne kostiumy ludowe, podkreślając dziedzictwo regionalne.
Najbardziej żywe procesje Corpus Christi odbywają się w Ławiczku i Spycimierz, gdzie ulice są pokryte skomplikowanymi kwiatowymi dywanami. W Podhale uroczystości zawierają również silne elementy ludowe. Tymczasem procesja Prezyśl jednoczy wiernych łacińskich i greckich katolickich.
Historycznie, procesje Corpus Christi służyły również jako wyrażanie tożsamości narodowej. Podczas partycji Polski często stały się demonstracjami polskiego patriotyzmu. W erze komunistycznej udział w procesji przyniósł zarówno znaczenie religijne, jak i narodowe, służąc jako forma oporu wobec narzuconej ideologii, czasem obejmując solidarność i patriotyczne tematy.
